แต่เมื่อเวลามาเจอหลวงพ่อหลวงพี่เข้า  ท่านจะถามเราว่านั่งสมาธิหรือเปล่า  เราไม่เคยนั่งแบบท่าน เราก็บอกว่าเราไม่ได้นั่ง

          แต่แท้ที่จริง เราปฏิบัติสมาธิมาแล้วตั้งแต่เราเริ่มรู้เดียงสา

          ทีนี้พอมาเจอพระเข้า ท่านก็ให้เราภาวนา พุทโธบ้าง สัมมาอรหังบ้าง ยุบหนอ-พองหนอบ้าง  เราก็ต้องสละเวลากันจริง ๆ ไปปฏิบัติสมาธิ   อันนั้นก็ถูกต้องของท่านเพราะท่านเรียนมาแบบนั้น

         ทีนี้เราเอาแบบสมาธิเกี่ยวกับเรื่องชีวิตประจำวันการทำ การพูด การคิด ให้เรามีสติรู้ตัวอยู่ตลอดเวลา

         การทำ การพูด การคิด เป็นอารมณ์สิ่งรู้ของจิต สิ่งระลึกของสติ เมื่อเราตั้งใจรู้ตามอิริยาบถของเราทุกขณะจิตทุกลมหายใจ   เป็นการฝึกสมาธิ

         แล้วสมาธิแบบนี้จะไม่มีอุปสรรคขัดข้อง

         จะเป็นนักบวชก็ตาม เป็นคฤหัสถ์ก็ตาม ปฏิบัติได้ตลอดเวลา ไม่ต้องเกี่ยงว่าฉันไม่ว่าง ปฏิบัติสมาธิไม่ได้