เขียนโดย Administrator
|
วันศุกร์ที่ 11 มกราคม 2013 เวลา 02:52 น. |

ดิฉันนับถือศาสนาพุทธมาตั้งแต่กำเนิด ตลอดอายุ ๒๔ ปีของดิฉัน ดิฉันเคยสงสัยว่าเพราะอะไร ทำไมคนเราเกิดมาถึงได้มีฐานะความเป็นอยู่แตกต่างกัน บางคนเกิดมาครอบครัวเพียบพร้อม ร่ำรวย มีเงินมากมายเหลือกินเหลือใช้ แต่บางคนกลับทุกข์ยาก ไม่มีแม้แต่ข้าวจะกิน อดมื้อกินมื้อ และทำไมปัจจุบันนี้คนชั่วยิ่งทำชั่วกลับยิ่งประสบผลสำเร็จ ยิ่งร่ำรวย แต่ทำไมคนจนยิ่งทำดีกลับยิ่งจน ดิฉันก็เป็นคนหนึ่งในจำนวนคนจนที่ยึดถือปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้ามาตลอด ก่อนจะมาถึงวันนี้ ชีวิตในวัยเยาว์ของดิฉันลำบากมาก ไม่มีข้าวจะกิน ต้องยืมข้าวคนอื่น เงินก็ไม่มีจะเรียน ต้องทำงานรับจ้างตอนปิดเทอมเพื่อส่งตัวเองเรียนตั้งแต่ ม.๒ จนจบปริญญาตรี ดิฉันท้อแท้เมื่อมองดูเพื่อนๆในวัยเดียวกันที่ไม่ต้องดิ้นรนเหมือนดิฉันเขามีเงินมีทุกอย่างที่เพียบพร้อม ดิฉันเคยคิดโกรธคุณพ่อ-คุณแม่ ที่เกิดมาจน โกรธตัวเองที่เกิดมาเป็นลูกคนจน เมื่อไม่มีเงินอุปสรรคต่างๆ ก็รุมเร้าเข้ามา ทั้งค่าเทอม ค่าเสื้อผ้า ค่าอุปกรณ์การเรียน ดิฉันกลุ้มจนเคยคิดแก้ไขปัญหาด้วยการฆ่าตัวตาย เมื่อดิฉันได้มาเข้ารับการอบรมที่วัดวะภูแก้ว นับเป็นบุญของดิฉัน ที่นี่ดิฉันได้รับคำตอบกับคำถามต่างๆ ที่ดิฉันเคยสงสัย ว่าทำไมดิฉันจึงเกิดมาจน และทำไมคนดีจึงลำบาก ทำไมคนชั่วจึงสบาย ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเกิดแต่กรรมของตน ในวันนี้ดิฉันยังได้รับคำตอบอีกคำตอบหนึ่งที่ดิฉันเห็นด้วยตัวเอง คือ ทำดีย่อมได้ดี ทำชั่วย่อมได้ชั่ว เพราะตอนที่ดิฉันจนนั้น ดิฉันก็ยึดปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธองค์ตลอด ดิฉันเคยท้อว่าความดีให้ผลช้าแต่ดิฉันไม่เคยถอยดิฉันอดทนทำความดีมาเรื่อยๆ จนจบปริญญาตรี ด้วยผลแห่งการทำดีและความมานะอดทน ทำให้ดิฉันได้รับทุนจาก สกอ. ให้ได้รับการบรรจุเป็นข้าราชการทันทีที่เรียนจบ ครูรัตนา เลไธสง โรงเรียนบ้านสันติสุข อำเภอละหานทราย จังหวัดบุรีรัมย์
|