ดิฉันนับถือศาสนาพุทธมาตั้งแต่กำเนิด ตลอดอายุ ๒๔ ปีของดิฉัน ดิฉันเคยสงสัยว่าเพราะอะไร ทำไมคนเราเกิดมาถึงได้มีฐานะความเป็นอยู่แตกต่างกัน  บางคนเกิดมาครอบครัวเพียบพร้อม ร่ำรวย มีเงินมากมายเหลือกินเหลือใช้  แต่บางคนกลับทุกข์ยาก ไม่มีแม้แต่ข้าวจะกิน  อดมื้อกินมื้อ  และทำไมปัจจุบันนี้คนชั่วยิ่งทำชั่วกลับยิ่งประสบผลสำเร็จ  ยิ่งร่ำรวย   แต่ทำไมคนจนยิ่งทำดีกลับยิ่งจน

           ดิฉันก็เป็นคนหนึ่งในจำนวนคนจนที่ยึดถือปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้ามาตลอด  ก่อนจะมาถึงวันนี้   ชีวิตในวัยเยาว์ของดิฉันลำบากมาก ไม่มีข้าวจะกิน ต้องยืมข้าวคนอื่น  เงินก็ไม่มีจะเรียน  ต้องทำงานรับจ้างตอนปิดเทอมเพื่อส่งตัวเองเรียนตั้งแต่ ม.๒ จนจบปริญญาตรี   ดิฉันท้อแท้เมื่อมองดูเพื่อนๆในวัยเดียวกันที่ไม่ต้องดิ้นรนเหมือนดิฉันเขามีเงินมีทุกอย่างที่เพียบพร้อม    ดิฉันเคยคิดโกรธคุณพ่อ-คุณแม่    ที่เกิดมาจน โกรธตัวเองที่เกิดมาเป็นลูกคนจน  เมื่อไม่มีเงินอุปสรรคต่างๆ ก็รุมเร้าเข้ามา ทั้งค่าเทอม ค่าเสื้อผ้า   ค่าอุปกรณ์การเรียน  ดิฉันกลุ้มจนเคยคิดแก้ไขปัญหาด้วยการฆ่าตัวตาย

         เมื่อดิฉันได้มาเข้ารับการอบรมที่วัดวะภูแก้ว นับเป็นบุญของดิฉัน  ที่นี่ดิฉันได้รับคำตอบกับคำถามต่างๆ ที่ดิฉันเคยสงสัย ว่าทำไมดิฉันจึงเกิดมาจน และทำไมคนดีจึงลำบาก ทำไมคนชั่วจึงสบาย ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเกิดแต่กรรมของตน ในวันนี้ดิฉันยังได้รับคำตอบอีกคำตอบหนึ่งที่ดิฉันเห็นด้วยตัวเอง คือ ทำดีย่อมได้ดี ทำชั่วย่อมได้ชั่ว   เพราะตอนที่ดิฉันจนนั้น ดิฉันก็ยึดปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธองค์ตลอด ดิฉันเคยท้อว่าความดีให้ผลช้าแต่ดิฉันไม่เคยถอยดิฉันอดทนทำความดีมาเรื่อยๆ จนจบปริญญาตรี    ด้วยผลแห่งการทำดีและความมานะอดทน ทำให้ดิฉันได้รับทุนจาก สกอ. ให้ได้รับการบรรจุเป็นข้าราชการทันทีที่เรียนจบ

 ครูรัตนา เลไธสง
 โรงเรียนบ้านสันติสุข
 อำเภอละหานทราย จังหวัดบุรีรัมย์