ก่อนที่จะได้รับการอบรมพัฒนาจิตในครั้งนี้   ข้าพเจ้ามีเรื่องกลุ้มใจ  มีปัญหาในชีวิตเป็นอย่างมาก ไม่สามารถแก้ปัญหาตัวเองได้เลย  พยายามสวดมนต์ภาวนาทุกเช้า-เย็น   ก็ได้ระดับหนึ่ง  แต่จิตใจก็ยังว้าวุ่นอยู่ ไม่มีกำลังใจ หมดแรงอ่อนล้า  โลกนี้ช่างไม่น่าอยู่เสียเหลือเกิน เหมือนเราอยู่ตัวคนเดียว อยากมีใครสักคนที่เข้าใจรับฟังปัญหาของเราได้   แต่ก็ไม่มีใครเลย   ข้าพเจ้าไม่กล้าไว้ใจใคร  กลัวเขาสมน้ำหน้า ไปทำงานสอนหนังสือก็ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะสอน   เกิดการเบื่อหน่าย  แต่ก็ต้องทำเพราะเป็นหน้าที่ของเรา

        แต่วันหนึ่งได้รับทราบจากผู้บังคับบัญชาว่ามีโครงการอบรมพัฒนาจิตให้กับครู    ข้าพเจ้าดีใจมาก เพราะอยากหาทางออกกับปัญหาชีวิตให้กับตัวเอง  พอมาถึงแล้ว ไม่ผิดหวังเลย  ข้าพเจ้าได้ข้อคิดจากท่านวิทยากรในการแก้ปัญหาชีวิต      ไม่คิดฆ่าตัวตาย กล้าที่จะสู้กับปัญหา ไม่หนีปัญหา ไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรค ไม่หวั่นไหว ไม่หวังพึ่งคนอื่น เพราะกำลังใจจากใครก็ไม่สู้กำลังใจจากตัวเราเอง  ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน  ฟังท่านบรรยาย นั่งสมาธิ ฝึกจิตแล้ว ได้แง่คิดหลายๆ เรื่องในการดำเนินชีวิต กลัวบาปมากขึ้น เพราะทุกคนมีกรรมเป็นของของตน  จะกระทำดีหรือกระทำชั่ว เราเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น ข้าพเจ้าก็ต้องยอมรับในสิ่งที่ข้าพเจ้ากระทำไว้

          ขอขอบคุณคณะวิทยากรทุกท่านที่ให้แสงสว่างกับชีวิตของข้าพเจ้าอีกครั้ง ทำให้มีสติมากขึ้น

 ครูศุภิสรา อ่ำแพร
 โรงเรียนบ้านโคกไม้แดง
 อำเภอละหานทราย     จังหวัดบุรีรัมย์