ในเมืองไทยเรานี่ ครูบาอาจารย์ของหลวงพ่ออยู่ตามวัดป่า   ต่างๆ นี่ ใครจะว่าอะไร ท่านก็เฉย... เฉยของท่าน... เฉยของท่าน ท่านไม่เถียง ใครว่าภาวนาพุทโธมันไม่ได้เรื่องดอก ได้แค่สมถะ ไม่ถึงวิปัสสนา ไม่สำเร็จพระนิพพาน ท่านก็นั่งฟังของท่านเฉยอยู่   ท่านก็ไม่เถียงใคร
 
 
          มีแต่หลวงพ่อนี่แหละ   แต่ไม่ไปเถียงใคร   ถ้ามีใครถามว่า   ภาวนา พุทโธ สัมมาอรหัง ยุบหนอ-พองหนอ ไหนดีกว่ากัน  ไม่มีอะไรดี ไม่มีอะไรเลว ดีเลวมันอยู่ที่ความจริงใจ  ใครจะภาวนาแบบไหน ขอให้มีความจริงใจ
 
 
          จุดมุ่งหมายของการภาวนา เพื่อให้จิตสงบ เกิดสติปัญญา รู้ธรรมเห็นธรรมตามความเป็นจริง  
 
          ถ้าหากว่านั่งภาวนาแล้วกำหนดจิตเพ่งไปบังคับจิตคนโน้น   คนนี้ให้ขนเงินขนทองมาบำรุงตัวเองหรือมาบำรุงวัดของตัวเอง อันนั้นมันไม่ถูก 
 
 
          ภาวนาแล้วนึกชอบญาติโยมคนไหน สาวๆ คนไหน พอทำจิตสงบนิดหน่อย ไปสะกดจิตให้เขามารักมาชอบเรา อันนั้นมันก็ผิด  
 
 
          ถ้าภาวนาแล้วมุ่งสู่จิตสงบ เพื่อให้เกิดปัญญารู้ธรรมเห็นธรรมตามความเป็นจริง
 
          รู้ว่าศีลของเราบริสุทธิ์ไหม
 
          เราปฏิบัตินี่จิตของเราบริสุทธิ์ไหม
 
          ความเห็นของเราถูกต้องไหม
 
          เราปฏิบัติเพื่ออิงอามิส
 
          ปฏิบัติเพื่อให้คนมานับถือ
 
         ปฏิบัติเพื่อให้ได้ทรัพย์สินเงินทองกระนั้นหรือ
 
         หรือว่ามุ่งสู่ความบริสุทธิ์  
 
 
 
          ถ้าการปฏิบัติอันใดมุ่งสู่ความนับถือที่ได้จากประชาชน มุ่งถึงทรัพย์สมบัติเงินทองที่จะพึงได้มา อันนั้นมันมิจฉาสมาธิทั้งนั้น 
 
 
 
          นั่งภาวนา... ขอให้เศรษฐีมาสร้างโบสถ์ให้หลังใหญ่ๆ สร้างเจดีย์สูงๆ อะไรพวกนี้ มันมิจฉาสมาธิทั้งนั้น