เวลาจะตายเอาจริงๆ แล้วจึงมานึกถึงความตาย มันจะได้ประโยชน์อะไร  พอใกล้จะตายแล้วมาว่า พุทโธเด้อ! พุทโธเด้อ! อรหัง อรหัง  นี่ ยายแก่เก็บแต่หอยมาแกง พอ อรหังๆ  ก็ อรหอยๆ

          เพราะฉะนั้น เราต้องเตรียมตัวเอาไว้แต่เนิ่นๆ  ฝึกใจให้มันคล่องต่อการระลึกถึงความดี  ถ้าพอใจจะขาดแล้วนึกถึงความดี มันไม่มีทาง  มันต้องนึกเอาไว้ก่อนที่ยังไม่เป็นอะไร

 
          ถ้าใครหัดตายเอาไว้ก่อน รู้ว่าความตายคืออะไรก่อนที่เราจะตายจริง นั่น วิเศษที่สุด  บางทีพอรู้ว่าตัวจะตาย เกิดมันนึกกลัวขึ้นมา มันจะได้นึกเตือนใจตัวเองว่า ตายนี่ไม่เห็นจะน่ากลัวอะไร ไม่เห็นมีอะไรที่น่ากลัว
 

          คนปฏิบัติสมาธิ จิตเข้าสมาธิจนกระทั่งไม่รู้เรื่องภายนอก รู้แต่ในจิตตัวเองว่ามีแต่จิตดวงเดียว นั่นคือคนที่เคยตายมาแล้ว