พระเป็นเปรตนี่ จะอะไรเสียอีก นอกจากเอาลาภของสงฆ์ ไปเป็นประโยชน์ส่วนตัว เช่นอย่างเวลาเขาทอดกฐินอย่างนี้น่ะ มันก็มีเครื่องใช้ไม้สอย เลื่อย จอบ เสียม อะไรต่างๆ ตามธรรม-เนียมของบ้านนอก เป็นกรรมสิทธิ์ของคนทาน ใครแตะต้องไม่ได้ นี่! สาเหตุที่ทำให้ไปเกิดเป็นเปรต

         เพราะฉะนั้น ของที่ญาติโยมนำมาถวาย ของที่เป็นลหุภัณฑ์ หมายถึง สบง จีวร เครื่องใช้ไม้สอยเล็กๆ น้อยๆ นี่ พระจะแจกกันได้  ทีนี้ของที่เป็นภาชนะใส่น้ำ ถ้วยชาม หม้อไห อะไรต่างๆ นี่ถ้าเขากล่าวว่า สังฆัสสะ โอโณชยามะ คือถวายเป็นของสงฆ์ ใคร จะเอาไปเป็นประโยชน์ส่วนตนไม่ได้  อย่างพระองค์ใดองค์์หนึ่ง   เอาของเหล่านี้ไปใช้ ทำแตกเสียหาย ต้องชดใช้  อย่างถ้วยชามอะไรทั้งหลายนี่  ข้าวของที่เขาถวายเป็นสงฆ์นี่ แม้แต่จอกน้ำ   ใส่น้ำได้คนหนึ่งนี่ เป็นของสงฆ์ เป็นครุภัณฑ์  พระสงฆ์แจกกันไม่ได้ 

         ถ้าเขาถวายเจาะจงให้ใช้เฉพาะส่วนตัว  เช่นอย่างของของ หลวงพ่อที่มีอยู่ที่ตู้ เขาถวายมาให้ใช้เป็นส่วนตัว หลวงพ่อจะ    แจกใคร ให้ใครก็ได้  แต่ถ้าเขาบอกว่าของนี่ถวายเป็นสงฆ์นะ แล้วเราจะเอาไปเป็นส่วนตัวไม่ได้ นอกจากใช้ในกิจของสงฆ์  ถ้าไปเอามาใช้ส่วนตัว ก็ต้องยืมมา  พอยืมมาแล้ว ถ้าของนั้นแตกเสียหาย ต้องซื้อใช้   ถึงเป็นเจ้าอาวาสก็ไม่มีสิทธิ์  

          เพราะฉะนั้น หลวงพ่อไปอยู่ที่วัดไหน หลวงพ่อจะประชุมสงฆ์ ขอมติให้สงฆ์ทั้งหมดนี่อนุญาตเอาไว้  สิ่งของอันใดที่ชาวบ้านจะเอาไปเป็นประโยชน์ได้ เช่นอย่างผลหมากรากไม้อยู่ในวัดที่วัดเรานี่ก็มีหน่อม้งหน่อไม้ ชาวบ้านเขาก็มาเก็บ คนยากคนจน ก็มาเก็บไป  กิ่งไม้แห้งเอาไปทำฟืน  อะไรต่างๆ อย่างนี้ เราก็ต้องประกาศอนุญาตเอาไว้  

          คือเอาของสงฆ์ไปทำประโยชน์มันเป็นบาปเป็นกรรม  แต่เราก็มีทางที่จะช่วยญาติโยมชาวบ้านได้ คณะสงฆ์ลงมติอนุญาตเอาไว้มันก็ไม่เป็นบาปเป็นกรรม  ถ้าหากว่าหลวงพ่อหลวงพี่ใจแคบ เห็นแก่ตัว อะไรก็หวงๆๆ มันจะบาป ตัวเองก็บาปด้วย